Աստվածաշունչ մատյանից

Իմաստուն և մարդասեր հոգին չի արդարացնում նրան, ով հայհոյում է իր բերանով, որովհետև Աստված վկա է նրա ներքին ցանկություններին, նրա սրտի ճշմարիտ վերակացուն է և նրա լեզվի ունկնդիրը։ Արդարև, Տիրոջ հոգին լցնում է տիեզերքը, ու Նա, որ պահում է ամեն ինչ, գիտե, թե ով ինչ է բարբառում։ ՈՒստի նա, ով անիրավ բաներ է շշնջում, չի ծածկվելու և չի խուսափելու արդարացի դատապարտությունից։ Ամբարիշտների խորհուրդների քննություն պիտի լինի, նրանց ասածների լուրը պիտի հասնի Տիրոջը, և նրանք պիտի կրեն իրենց անիրավությունների պատիժը։
Իմաստություն Սողոմոնի 1. 6-9

Մեկնաբանություններ